تفاوت بین سویچ و هاب

سویچ (switch) چیست؟

     سویچ‎ها بخش مهمی‎ از شبکه‎های محلی اترنت مدرن هستند. در حالی که شبکه‎های محلی کوچک (دفاتر کوچک یا خانگی) از یک سویچ استفاده می‎کنند. شبکه‎های محلی بزرگ از چند سویچ مدیریت شده تشکیل می‎شوند. سویچ‎های مدیریت شده برای دستکاری و تغییر نحوه کارکرد یک سویچ راهکارهایی از قبیل رابط‎های خط فرمان را فراهم می‎کنند. سویچ‎هایی که در لایه دیتا لینک کار می‎کنند به دستگاه‎هایی که به پورت‎های آن متصل شده‎اند اجازه می‎دهد تا با ایجاد دامنه‎های برخورد جداگانه برای هر پورت بدون هیچ‎گونه تداخلی ارتباط برقرار کنند. برای مثال، چهار کامپیوتر را در نظر بگیرید (C1, C2, C3 و C4) که با استفاده از یک سویچ 4 پورت به شبکه متصل شده‎اند. C1 و C2 می‎توانند با یک دیگر ارتباط برقرار کنند، در حالی که C3 و C4 نیز بدون هیچ‎گونه تداخلی در ارتباط با یک دیگر هستند. همچنین سویچ‎ها می‎توانند به طور همزمان در چند لایه (مثل data link, network یا transport) کار کنند. به این نوع از سویچ‎ها، سویچ‎های چند لایه یا multilayer switch گفته می‎شود.

هاب (hub) چیست؟

     هاب نیز دستگاهی است که از آن برای اتصال سایر دستگاه‎های موجود در شبکه به یک دیگر استفاده می‎شود. این یک دستگاه ساده است که بدون هیچ‎گونه مدیریتی ترافیک ورودی را منتشر می‎کند. این دستگاه هیچ اطلاعاتی را از ترافیکی که از طریق آن جریان دارد جمع آوری نمی‎کند، به همین دلیل چیزی در مورد منبع یا مقصد این ترافیک نمی‎داند. در یک هاب، ترافیک وارد شده به یک پورت از تمام پورت‎های دیگر خارج می‎شود. از آنجا که هاب‎ها این ترافیک را به تمام دستگاه‎های متصل شده به پورت‎هایش بازمی‎گرداند، ممکن است ترافیک غیرضروری به دستگاه‎های موجود در شبکه ارسال شود. دستگاه‎ها خودشان باید به وسیله بررسی اطلاعات آدرس موجود در هر بسته تشخیص دهند که آیا یک بسته برای آنها ارسال شده است یا خیر. این فرآیند تکراری می‎تواند در یک شبکه بزرگ با حجم زیادی از جریان ترافیک مشکل ساز شود. از هاب می‎توان در شبکه‎های کوچک که این فرآیند تکرار قابل کنترل است استفاده کرد.

چه تفاوتی بین سویچ و هاب وجود دارد؟

     با وجودی که از هر دو دستگاه سویچ و هاب می‎توان برای اتصال قطعات شبکه به یک دیگر استفاده کرد، اما تفاوت‎های عمده‎ای بین این دو وجود دارد. یک هاب دستگاه ساده‎ای است که تمام ترافیک ورودی به خود را به تمام پورت‎هایش ارسال می‎کند. این می‎تواند باعث جریان مقدار زیادی ترافیک غیرضروری به شبکه و در نتیجه باعث تصادم شود. از طرف دیگر سویچ‎ها اطلاعاتی در مورد دستگاه‎های متصل به خود جمع آوری کرده و ترافیک ورودی را تنها از طریق پورت(های) مرتبط هدایت می‎کند. این قابلیت همچنین این امکان را نیز فراهم می‎کند تا تبادلات انجام گرفته از طریق این سویچ را مدیریت کرد. در نتیجه، هاب‎ها برای شبکه‎های کوچک مناسب هستند و سویچ‎ها برای شبکه‎های بزرگ با حجم زیادی از ترافیک تبادل شده کاربرد دارند.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

منبع : www.shabakeh-mag.com

ماوس های نوری و نحوه کار آنها

به نظر میرسد که ماوس های توپی قدیمی در معرض انقراضند. وسیله جدیدی که امروزه به آنها ترجیح داده میشود ماوس نوری (یا موس لیزری) است.

     این دستگاه که توسط Agilent Technologies ساخته و در اواخر 1999 به دنیا معرفی شد، مجهز به دوربین کوچکی است که 1500 عکس در هر ثانیه می گیرد. این نوع ماوس تقریبا بر روی هر سطحی کار میکند و یک دیود کوچک ساطع کننده نور (LED) دارد که  نور را از آن سطح  به  یک سنسور CMOS یا Complimentary Metal-Oxide Semiconductor منعکس می کند.

     سنسور DMOS هر تصویر را به داخل یک پروسسور سیگنال دیجیتال (DSP) میفرستد تا تحلیل شود. DSP که تا حدود 18 MIPS (یا 18 میلیون دستور در ثانیه) را انجام میدهد، میتواند الگوهای موجود در تصاویر را تشخیص داده و بفهمد این الگوها چه تفاوتی با تصویر قبلی دارد. DSP با توجه به تغییراتی که در الگوهای موجود در مجموعه ای از تصاویر شناسایی کرده است، مقدار حرکت را محاسبه کرده و مختصات را به کامپیوتر ارسال میکند. سپس کامپیوتر با توجه به مختصات دریافتی از ماوس، Cursor را بر روی صفحه نمایش حرکت میدهد. این عمل صدها بار در ثانیه رخ میدهد و باعث میشود که حرکت Cursor بسیار نرم و پیوسته به نظر برسد.

 

 

ماوس های نوری نسبت به ماوس های توپی چندین مزیت دارند:
• عدم وجود قطعات متحرک (مثل توپ در ماوسهای توپی) ، به معنی احتمال کمتر وقوع خرابی در ماوسهای نوری است.
• هیچ راه نفوذی برای ورود گرد و خاک به داخل ماوس وجود ندارد. و لذا تداخلی در کار سنسورها رخ نمیدهد.
• بهبود عملکرد Tracking (ردیابی نور) در ماوسهای نوری منجر می شود عملکردی نرم تر و بهتر داشته باشند.
• نیازی به یک سطح زیرین خاص مثل Pad ماوس ندارند.

در این تصویر، سنسور در قسمت پایین ماوس قابل مشاهده است

 

     البته نسل اول ماوس های نوری، به شکلی که الان تولید شده و در دسترس ما هستند نبودند. فناوری اولیه ماوس نوری، یک اشعه نور را از سطح  Pad ماوسی که به شدت خاصیت منعکس کنندگی دارد به یک سنسور منعکس می کرد. این Pad ماوس، شبکه ای از خطوط سیاه داشت که هربار که ماوس حرکت داده می شد، اشعه نور توسط شبکه های Pad قطع می شد. هرموقع که نور قطع می شد سنسور سیگنالی به کامپیوتر می فرستاد و Cursor به مقدار متناظر در سطح صفحه نمایش جابه جا می شد. استفاده از این نوع ماوس نوری بسیار دشوار بود زیرا لازم بود که دقیقا در زاویه مناسب قرار می گرفت تا مطمئن می شدیم که اشعه نور و سنسور با یکدیگر همتراز شده اند. همچنین خرابی یا از دست رفتن Pad ماوس، باعث بی استفاده شدن ماوس می شد و تا زمانیکه یک Pad جایگزین خریداری می شد، ماوس عملا بی استفاده می ماند. اما در ماوس های نوری امروزی، این مشکلات برطرف شده است. استفاده از ماوسهای نوری امروزی بسیار ساده تر بوده و قابلیت اطمینان بالاتری نیز دارند. ضمن اینکه نیازی به Pad مخصوص ندارند و روی هر سطحی میتوان از آنها استفاده نمود.

 

 

منبع: www.sarzamindownload.com